Düzenden kendi isteği dışında çıkmış hayatımı, derinlerde eskittiğim irademle yeraltından çıkarttım.

Hiç yaşarken kaybolduğunu hissetmediğin oldu mu?

Bir çelişki içinde yaşamaktan yorulan zayıf ve güçsüz ruhumun, daralıp, boşalıp kendini, "ben" in toksikliğinden ayırıp, hayata karşı güçlü bir duruş sergilediğini görüyorum. Ama bu güç, kuvvet anlamındaki güçle karıştırılmasın. En derinlerindeki anlamsızlık kaygısını yaşarken geçirilen zamanın "mutlu" olunmasına çevrilmesinin bir sürecidir bu. Bu süreç insanın yaşarken hissetmesinin, hissederken de yaşamdan kopmamasının bir aritmatiğidir. Siz siz olun yaşarken sadece yaşamaya çalışın. Yoksa herkesin öleceği bu dünyada, intiharı mantıklı bulabilirsiniz.